تطبیق با معیار های تریپس برآمدو گامی به سمت عضویت نزدیک تر شد.
كپي رايت در واقع مجموعه قوانيني است كه به اين حقوق پرداخته و آنها را از جنبه‌هاي گوناگون مورد حمايت قرار مي‌دهد17)،2010،(Hora پديدآورنده زماني مي‌تواند در عرصه ملي و بين‌المللي از حقوق خود حمايت كند كه اثر خلق شده‌ي او در شمار مصاديق مالكيت‌هاي فكري قرارگيرد. البته ناگفته نماند كه ضرورت اين امر بيشتر زماني احساس مي‌شود كه كشورها در صدد حمايت از حق پديد آورنده در عرصه‌هاي بين‌المللي بر‌‌آيند. زماني مي‌توان مسائل مربوط به دفاع و حمايت را مطرح نمود كه اثر خلق شده در شمار مصاديق مالكيت فكري باشد،بنابراین با اين تفاسير به رسميت شناختن اين مصاديق در عرصه‌هاي بين‌المللي حائز اهميت است. در اين فصل ابتدا به شناخت مبانی حقوق پديدآورنده پرداخته، سپس مصاديق بين‌المللي و عام آثار را بررسي كرده و در مقايسه آن مصاديق اين نوع مالكيت‌ها را از ديد قوانين ملي مورد بررسي قرار مي‌دهيم و در نهايت اشتراكات و مغايرت‌هاي اين مصاديق مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.
بخش اول- شناسنامه‌ي حق پديد آورنده
به منظور تبيين حقوق مادي و معنوي پديدآورنده بايد مباني حق پديدآورنده و ريشه‌هاي آن را در فرهنگ‌هاي گوناگون مورد بررسي قرار داد. شايد از اين طریق بتوان به راحتي بعضي از آثار را در شمار مصاديق آثار ادبی و هنری قرار داد. همين‌طور دسته‌بندي آثار از اهميت فوق‌العاده برخوردار است زيرا با تقسيم بندي صحيح آنها، مي‌توان اين دسته بندي‌ها را در قوانين موضوعه وارد نمود و با اين روش امكان بروز اختلافات كاهش مي‌يابد، همین طور فرصت بهتري براي هماهنگ سازي با منابع بين‌المللي پديد می آید. كپي رايت يا همان حق تكثير (برگردان فارسي) يك سيستم حمايتي بين‌المللي از آثار پديدآورندگان است، كه در آن مشخص مي‌شود اين سيستم از چه آثاري حمايت مي‌نمايد و يا اينكه چه حقوقي به صاحبان آثار تعلق مي‌گيرد و يا چه محدوديت‌هايي براي پديدآورندگان وجود دارد. معیارهای سیستم حمايت بين‌المللي را مي‌توان از بررسي مواد کنوانسيون برن و ساير كنوانسيون‌هاي مرتبط با مالكيت‌هاي فكري يافت. برخي از اين قواعد به مشتركات تمامي كشورها تبديل شده است كه به بيان آنها خواهيم پرداخت.
مبحث اول – مباني و سیستم حمایتی از حق پديدآورنده
در طول اعصار، حقوقدانان مبناهاي گوناگوني را براي حق پديد آورنده در نظر گرفته‌اند. اين امر نشان دهندهی توجه ملي و بين‌المللي حقوقدانان به اين حقوق است. برخي از حقوقدانان مباني حق پديدآورنده را حقوق طبيعي مي‌دانند. در قرن هجدهم در انگلستان و همزمان در آمريكا، اين مساله مطرح شد كه آيا حق پديدآورنده داخل در مالكيت كامل و جزء حقوق فطري است يا جز امتيازاتي است كه به موجب فرمان شاه يا قوانين خاص به افراد اعطا مي شود. در اين عصر نظر بر اين بوده است كه حق پديدآورنده يك حق فطري و نوعي مالكيت است. (عربيان، 1382، 64؛ موسوي بجنوردي، 1387؛ 16) بعضي معتقدند حق پديدآورنده به كار او و پیرو حقوق كار ماهيت مي يابد دو حقوقدان بزرگ فرانسوي اين نظريه را ارائه داده‌اند. در حقيقت اين نظريه بر خلاف نظريه حقوق طبيعي حق پديد آورنده را امتيازي مي‌داند كه قانون براي او در نظر گرفته و به همين دليل به آن نظريه امتياز قانوني نيز گفته مي‌شود. در حقوق ايران نيز عده‌اي با توسل به اصل 46 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در صدد بر آمده‌اند تا از اين نظريه براي حمايت از حقوق پديدآورنده استفاده كنند. اين اصل مقرر مي‌دارد، هر كس مالك حاصل كسب و كار مشروع خويش است و هيچ كس نمي‌تواند به عنوان مالكيت نسبت به كسب و كار خود، امكان كسب و كار را از ديگري سلب نمايد.
حكم مالكيت در حق پديدآورنده، نخستين بار در آثار اديبان و نويسندگان پيدا شد. آنان از دير باز، حق مالكيت را گونه‌اي مالكيت، همانند مالكيت براشياي مادي، مي‌دانستند. براي مثالآمارتين مالكيت ادبي را مقدس‌ترين نوع مالكيت بر شمرده است. برخي ديگر نيز آن را شخصي‌ترين و مشروع‌ترين گونهی مالكيت دانسته‌اند. (شفايي، 1381، 15) البته حقوقدانان مبناهاي ديگري را هم براي هر چه مستند‌تر نمودن حق پديد آورنده برگزيده‌اند اما، همين بس كه بدانيم، اين حق از زمان‌هاي قديم به رسميت شناخته شده بوده است اما امروزه آن جايي كه مسائل اقتصادي آن به يكي از بزرگترين بازيگران تجارت بين‌الملل تبديل شده است، لذا مسائل مربوط به حمايت از آن در عرصه‌هاي ملي و بين المللي حائز اهميت گشته است.
كپي رايت در واقع امتيازي است براي پديدآورندگان آثار علمي، ادبي و هنري كه موجب مي‌شود مؤلفان، مصنفان و هنرمندان مالك فرآورده‌هاي فكري خود باشند و بتوانند از حقوق مادي و معنوي آثاري كه در پرتو خلاقيت و مهارت و تلاش خود به وجود آورده‌اند برخوردار شوند. (بیانفر و همكاران،1387،9). يكي از انواع حقوق مالكيت فکری ، حقوق مربوط به حمايت از نويسندگان و هنرمندان از كار‌هاي ادبي و هنريشان مي‌باشد. حق بهره‌برداري انحصاري ناشي از تكثير يا نمايش يا عرضه‌ي عمومي اثر كه در بردارنده‌ي منافع مالي است، حق مادي خوان
